Εnjoy Christmas

Mε τα μάτια στραμμένα στο μέλλον, ας ελπίσουμε τα φετινά Χριστούγεννα να μας φέρουν αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε, χαρά και αισιοδοξία. 

Ετοιμαζόμαστε για τις γιορτές. Τουλάχιστον όσοι ακόμα πιστεύουν σ’ αυτές ή όσοι είναι αρκετά ρομαντικοί και με παιδική ψυχή να τις υποστηρίξουν.
Σε μία χώρα που καταρρέει, σε μια κατάσταση που πάει από το κακό στο χειρότερο, εδώ που τα παιδιά μας δεν έχουν μέλλον, η πραγματικότητα είναι ότι οι γιορτές έρχονται.
Οι μόνες που αντιστέκονται στους δύσκολους καιρούς τελικά είναι οι γιορτές. Έρχονται με τα λαμπερά τους χρώματα, τα εκατομμύρια φωτάκια (πως θα πληρώσουμε το ρεύμα άραγε φέτος;), με τις αντανακλάσεις τους και τη χαρούμενη διάθεσή τους.
Εμείς, λοιπόν, πώς θα τις υποδεχτούμε; Εμείς οι εθνικά και οικονομικά κατεστραμμένοι, οι εθνικά καταθλιπτικοί και ανόρεκτοι. Τι πρέπει να κάνουμε για να γιορτάσουμε κι εμείς;
Βρέθηκα σε μια εκδήλωση, μέσα σε μια εκκλησία και μπόρεσα να συγκεντρωθώ και να σκεφτώ. Να συνειδητοποιήσω ότι τελικά χρειαζόμαστε μια γλύκα στο βλέμμα –που το εισέπραξα από τον άνθρωπο δίπλα μου– και ανοιχτή καρδιά για να μοιραστούμε τα συναισθήματά μας με τους γύρω μας και να νιώσουμε καλύτερα. Να κρατήσουμε το χέρι του διπλανού μας, του ανθρώπου μας, να τον κοιτάξουμε στα μάτια να πάρουμε ελπίδα και να του δώσουμε και εμείς. Να σκεφτούμε πόσοι άνθρωποι δικοί μας –φίλοι και συγγενείς– δεν είναι φέτος μαζί μας και κανείς δεν ξέρει ποιοι από αυτούς που είναι φέτος μαζί μας ίσως να μην είναι την επόμενη χρονιά και με τη σκέψη αυτή να θελήσουμε να τους έχουμε κοντά μας και να περάσουμε ζεστά, γλυκά και όμορφα μαζί.
Θέλω να έχω κοντά μου τους ανθρώπους που αγαπώ και με αγαπούν. Θέλω οι γιορτές που θα έρθουν να είναι οι πιο ανθρώπινες που έχω περάσει ποτέ, γιατί αυτό έχω ανάγκη και ξέρω ότι και οι δικοί μου το έχουν επίσης. Θα στολίσω το σπίτι μου και θα προσέξω κάθε λεπτομέρεια, όχι γιατί έχω κέφι να το κάνω, απλώς για να νιώσω εγώ και οι άνθρωποι που αγαπώ, όμορφα, οικογενειακά, ζεστά, ανθρώπινα. Θα φτιάξω τους καλύτερους κουραμπιέδες και τα πιο μελωμένα μελομακάρονα, για να τους γλυκάνω και να θυμηθούν παιδικά χρόνια και γεύσεις. Θα ανοίξω το λικέρ πορτοκάλι-κανέλλα που έφτιαξα το καλοκαίρι, για τις μέρες αυτές και θα το πιω με τους φίλους μου μπροστά στο τζάκι με απλά, άνετα ρούχα και καλή διάθεση.
Θα έχω πάντα τη σκέψη μιας καλύτερης μέρας, μιας καλύτερης ζωής. Δεν αντέχω να ζω άλλο στη μιζέρια των άσχημων σκέψεων και τη στέρηση του μέλλοντος που κάποιοι θέλουν να μου επιβάλουν. Θα αλλάξω τρόπο ζωής ακόμα περισσότερο –έχω ήδη αλλάξει πολύ από καιρό– αλλά δεν θα τους χαριστώ. Δεν επιτρέπω σε κανέναν να μου βγάλει το χρώμα από τα Χριστούγεννα, τα φωτάκια από το δέντρο μου, τη λάμψη από τα στολίδια μου, την αγάπη από την καρδιά μου, τη ζεστασιά της αγκαλιάς μου, τη γλύκα από τα μάτια μου. Αντιστέκομαι και σας καλώ να κάνετε το ίδιο. Μόνο έτσι θα κερδίσουμε τη ζωή μας, την αξιοπρέπειά μας, τους δικούς μας.
Αντισταθείτε, λοιπόν, αυτές τις μέρες και κάντε ό,τι κάνατε πάντα για το σπίτι και τους δικούς σας. Δεν κοστίζει, απλώς θα μας βάλει σε άλλες σκέψεις και άλλες κατευθύνσεις.
Κλείστε τη μιζέρια και τη δυστυχία και ανοίξτε ψυχή και καρδιά!!!!
Αυτό να είναι το μήνυμα για τη φετινή χρονιά και να το υποστηρίξουμε όσο μπορούμε περισσότερο, γιατί δεν νομίζω να απογοητευτούμε. Ας το τολμήσουμε!
Υ.Γ. Επίσης στο πνεύμα της αισιοδοξίας που χρειάζομαι, θα κρεμάσω μέχρι και την μπότα μου στο τζάκι, γιατί φέτος έχω περισσότερο ανάγκη από κάθε άλλη φορά να πιστέψω ότι ο Άγιος Βασίλης υπάρχει και θα μου φέρει και δώρο… Εσείς;

Χριστίνα Π. Αγγελονίδη

aggel@hol.gr