Histoire Idéale de la mode vol II
Ένα ταξίδι στο Παρίσι αρκεί για να μας γυρίσει πίσω στην αποκαλούμενη νεανική μας ηλικία (ποιος το ορίζει αυτό δεν ξέρω…).
Δέκα χρόνια μόδας είναι σαν να λέμε δέκα χρόνια αναμνήσεις, δέκα χρόνια στυλ, δέκα χρόνια «γραμμένα» πάνω σε ατέλειωτα μέτρα υφάσματος και αναρίθμητα κουβάρια κλωστής. Όταν μιλάμε μάλιστα για την προηγούμενη δεκαετία, η κουβέντα αποκτά άλλο νόημα και αξία.
Πρόκειται για την αποκαλούμενη από fashion editors και designers «χρυσή εποχή» της μόδας. Κι όσο κι αν δεν ενστερνίζομαι την άποψη που καθαγιάζει το παρελθόν και δαιμονοποιεί το μέλλον, κοιτώντας τις εικόνες αυτές από την αναδρομική έκθεση «Histoire Idéale de la mode Contemporaine» vol II δεν μπορώ να κάνω τίποτα διαφορετικό από το να συμφωνήσω.
Ξεχωριστές, θεατρικές και πραγματικά εκκεντρικές στιγμές μόδας υψηλών προδιαγραφών. Αυτό διαδραματίζεται στο μουσείο Les Arts Décoratifs του Παρισιού και θα συνεχιστεί μέχρι και τις 8 Μαΐου. Βack to 90s, λοιπόν, στην εποχή των Depeche Mode που φορά τα ξεσκισμένα σύνολα Guy Marineau, στην εποχή της Kate Moss που περπατά με θεατρικότητα στα catwalks φορώντας δημιουργίες του αξεπέραστου Αlexander McQueen και στην εποχή όπου οι τουαλέτες της Vivienne Westwood μοιάζουν να είναι φτιαγμένες αποκλειστικά για την πιο εκθαμβωτική βασίλισσα.
Το θέαμα είναι ελκυστικό! Κι αυτό γιατί η μόδα τα χρόνια αυτά δεν είχε κανένα λόγο να κάνει εκπτώσεις επικαλούμενη την οικονομική δυσχέρεια και η αυτονόητη πολυτέλεια της haute couture -που σήμερα αναίσχυντα συνεχίζει να λανσάρει ο John Galliano- δεν είχε τίποτα το ηθικά μεπτό. Σίγουρα η εικόνα είναι πάντα πιο δυνατή από την πραγματικότητα και πιο έντονη από μια ξεθωριασμένη ανάμνηση.
Μήπως, λοιπόν, το σήμερα είναι απλώς μια αναφορά σε όλα αυτά που είδαμε στο παρελθόν, λανσαρισμένη σ’ ένα καινούργιο, ιδιαίτερο και πιο ειλικρινές στυλ ζωής;
Βεατρίκη Θεοδωράτου
