Dolce far Niente… με την Bitta Lounge του Οίκου Kettal
Δεν ξέρω τι πραγματικά σκεφτόταν ο Rodolpho Dordoni όταν σχεδίαζε την Bitta Lounge, όμως σίγουρα ο Πολ Λαφάργκ που πριν από 120 χρόνια έγραψε το «Δικαίωμα στην τεμπελιά», θα βολευόταν αναπαυτικά στη ντιζαινάτη δημιουργία του οίκου Κettal.
Με ένα Negroni στο χέρι, ίσως τα πόδια χαλαρά σταυρωμένα και το βλέμμα καρφωμένο σε εκείνο ακριβώς σημείο του ορίζοντα που θάλασσα τέμνει τον ουρανό, ή τα τζιτζίκια υμνούν το καλοκαίρι πάνω στον κορμό των δέντρων, θα μας μιλούσε για την αξία του Dolce far Niente.
Θα μας μιλούσε για το δικαίωμα μας στη γλυκιά απραξία των διακοπών. Όχι εκείνων που μεταφέρουν όλες τις συνήθειες και τις νευρώσεις μαζί στις γεμάτες βαλίτσες προσπαθώντας να στριμώξουν όλα τα απωθημένα μιας κατάκοπης χρονιάς, αλλά εκείνων των διακοπών που δείχνουν την αρμονική συνύπαρξη κυρίως με τον εαυτό μας. Καλοκαιρινή ραστώνη που «επιτρέπει» το unplug, τη χαλάρωση χωρίς ενοχές, χωρίς τo «πρέπει να ξενυχτίσω», «να φάω και να πιω σαν να μην υπάρχει αύριο», «να περάσω -αναγκαστικά- τέλεια», αφού είπα ότι πάω διακοπές!
Ο χρόνος ξανακερδίζεται. Το έχει πει κι ο Προυστ. Αρκεί να είσαι ανοιχτός σε ερεθίσματα, να ακούς την εσωτερική σου ανάγκη, τους εσωτερικούς ψιθύρους και να αφεθείς στη λησμονημένη χαρά της απραξίας. Το καλοκαίρι οφείλει να είναι ένας απόλυτος ύμνος στην επιλεγμένη επαναλαμβανόμενη γλυκιά «πλήξη». Φαντάζεστε τίποτα καλύτερο;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
