Paris Fashion Week SS 2012

Πριν από μερικές ημέρες έπεσε η αυλαία της Εβδομάδας Μόδας του Παρισιού. «Η απόλυτη γιορτή της μόδας», αυτή είναι η φράση που ιδανικά τη χαρακτηρίζει.Πρόκειται για την πιο δυνατή απόδειξη πως η μόδα του σήμερα, ακόμα και στην πιο βιομηχανοποιημένη εποχή της, διατηρεί τον αυθορμητισμό της και μια δυνατή, σχεδόν ερωτική, σχέση με την έκπληξη και την τρέλα.

Ο οίκος Alexander McQueen με τη Sarah Burton στα ηνία συνεχίζει να παράγει «καθαρόαιμη» υψηλή ραπτική και μας προκαλεί δυνατά συναισθήματα μέσα από ένα εξπρεσιονιστικό θεατρικό έργο με τίτλο ‘Life in the ocean’, που είναι συνέχεια του περσινού σόου, που φέρνει τους θεατές αντιμέτωπους με τη ζωή στον ωκεανό. Το ίδιο θέμα είχε και η κολεξιόν του οίκου Chanel, που εξερευνά τον απόμακρο κόσμο του βυθού. Από την άλλη, στο catwalk του Paco Rabanne, ο Μanish Arora κάνει το ντεμπούτο του σαν νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου παρουσιάζοντας τη δική του femme lumière, ο Riccardo Tisci επιδεικνύει τις σχεδιαστικές του ικανότητες στη συλλογή του οίκου Givenchy, ενώ ο Hussein Chalayan, μετά από δύο χρόνια απουσίας, γεμίζει με σαμπάνια τα ποτήρια των μοντέλων του και μας θυμίζει τι σημαίνει άψογος σχεδιασμός σε μια συλλογή που ονομάζει ‘Sip’. Τα vibes ανεβαίνουν στην επίδειξη του ‘enfant terrible’ της μόδας, ο οποίος προτάσσει και φέτος τον τρελό, ευαίσθητο, αυθάδη κόσμο της υψηλής ραπτικής συναγωνιζόμενος το πηγαίο αναρχικό ταμπεραμέντο της Vivienne Westwood, που ντύνει με φαντασμαγορικές τουαλέτες από επιχρυσωμένη δαντέλα και μαύρα πέπλα τις cult φιγούρες της underground σκηνής του παλιού Λονδίνου. Στο ίδιο μοτίβο οι Viktor & Rolf, με προβοκατόρικη ραπτική, στοχεύουν στον απροσδόκητο εκλεκτικισμό, ενώ ο μετρ Jean Charles de Castelbajac ανακαλύπτει εκ νέου τη θηλυκότητα μέσα από ένα σύμπαν ζοφερό και πεσιμιστικό, που αποκαλεί ‘dystropia’, δηλαδή το αντίθετο της ουτοπίας. Για το τέλος αφήνω τους αγαπημένους μας Marc Jacobs και John Galliano. Ο πρώτος πιστός και φέτος στον οίκο Louis Vuitton εμπνέεται από το παιδικό carousel και τη sweet candy χρωματική παλέτα, ενώ ο δεύτερος αποσχισμένος από τον Dior, αλλά διατηρώντας τον τίτλο του βασιλιά του φολκλόρ, δημιουργεί ρούχα εκκεντρικά, φτιαγμένα με μια πολυτέλεια που δεν υποκύπτει σε συμβιβασμούς, που δεν θυσιάζει το ιδανικό αποτέλεσμα για καμία τάση λιτότητας.

Bεατρίκη Θεοδωράτου