Πώς να διώξεις δύο εκατομμύρια ευρώ, δημοσιότητα και δόξα

Κάθε μέρα, εκατοντάδες ή και χιλιάδες τουρίστες οργώνουν την Ακρόπολη με τα αθλητικά παπούτσια και μποτάκια τους, (τους ευχαριστούμε, καλά να είναι και να έρχονται στη χώρα μας) και μας ενόχλησε που ένα συνεργείο θα φωτογράφιζε είκοσι φορέματα Μόδας και προσελκύοντας εκατομμύρια τουρίστες;

Λες και μας συμβαίνει κάθε μέρα να μας ζητούν να μας πληρώσουν τα δύο εκατομμύρια ευρώ (και να τα δώσουμε στα 5 μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας). Βάζοντας, όμως, κάποιους όρους για το πώς θα κινηθεί το συνεργείο θα εξασφαλίζαμε απόλυτο σεβασμό στο χώρο.

Η φωτογράφιση του Dior τη δεκαετία του ’50 είναι εμβληματική και αναδεικνύει τα ρούχα του οίκου, καθώς και τα μνημεία μας. Γιατί η μόδα είναι υψηλή αισθητική. Και όταν περιβάλλεται από ένα αιώνιο μνημείο, δημιουργείται αλληλεπίδραση. Το σήμερα συμπληρώνει το χτες. Το design τον πολιτισμό. Η μόδα την αρχιτεκτονική.

Με το να αρνηθούμε στον οίκο Gucci –τον λατρεμένο από εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο– τη φωτογράφιση στην Ακρόπολη, πιστεύουμε, άραγε, ότι προστατεύουμε τα αρχαία μας μνημεία από ένα σοβαρό “κίνδυνο”; Ακόμα και ο Περικλής, ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης θα μας συμβούλευαν να το δεχτούμε και να δοξάσουμε τα ήδη διάσημα μάρμαρά τους.
Εμείς στην Ελλάδα απορρίπτουμε και το χρήμα και τη δόξα! Κι ας λέει η παροιμία: Τη δόξα πολλοί εμίσησαν, το χρήμα όμως κανείς.

Στον Ομπάμα και στην προσωπική του φρουρά, όχι μόνο δώσαμε το χώρο, αλλά τον χρησιμοποίησε για το προσωπικό του μήνυμα, προάγγελο για το ινστιτούτο που σχεδιάζει! Από πότε η πολιτική είναι περισσότερο αξιοσέβαστη από τη μόδα, η οποία μάλιστα συνδέεται με την τέχνη;

Αν μας ανησυχούσε το πώς θα φερθούν στο χώρο, ας τοποθετούσαμε κάποιους επιβλέποντες.
Αν, πάλι, ως χώρα φοβόμαστε να συνδεθούν τα αρχαία μνημεία με τη μόδα ή με μια εμπορική μάρκα πολυτελείας, αυτό είναι καθαρή υποκρισία. Η μόδα θα έδινε ζωή και ζωντάνια στα αιώνια μάρμαρα. Θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε ένα συγκεκριμένο φωτογράφο, που να μας διασφαλίσει την υψηλή ποιότητα στην απόδοση του πολύτιμου φόντου.

Ή, μήπως, μας ενοχλεί αυτό ακριβώς; Νομίζουμε ότι θα μας υποτιμάει σαν χώρα να χρησιμοποιηθεί το σημαντικότερο αρχαίο μας μνημείο σαν φόντο στη φωτογράφιση και όχι σαν κυρίως θέμα;

Μήπως γι’ αυτό δε δίνουμε τα μνημεία μας στο Χόλυγουντ; Για να μη γίνουν σκηνικό σε ταινία; Ενώ θα μπορούσε να αναπαραχθεί η εικόνα τους πλαισιωμένη από τη σύγχρονη τέχνη του κινηματογράφου; Να θαυμαστούν στα πέρατα του κόσμου, να δοξαστούν και να αποτελέσουν πόλο έλξης για εκατομμύρια τουρίστες στον κόσμο.

Καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί η “κάθε μάρκα” να έχει πρόσβαση στην Ακρόπολη. Όμως, η Gucci -όπως και ο Dior το 1951- δεν είναι μια όποια μάρκα. Είναι εκφραστές του πρωτοποριακού design, ενός στυλ που συνεχώς ανανεώνεται, με τη σημερινή υπογραφή και έμπνευση του νεαρού Alessandro Michele!

Θεωρώ ότι μας τιμά κάθε τέτοια πρόταση. Η αναγνώριση της αρμονίας και της αισθητικής μας είναι συνέπεια της κληρονομιάς μας. Θα μπορούσαμε να πούμε ένα “ευχαριστώ” και να εισπράξουμε τα χρήματα, τη δόξα και τον τουρισμό.

Κατερίνα Τσεμπερλίδου
Συγγραφέας, Inspirational Speaker, Blogger, Book Lover, Hiker, Δημιουργός του site www.tsemperlidou.gr